20 lut 2006 | Sloma  

„Stellt Euch kurz mal vor: Die Herren Redakteure Harry & Toralf und Redakteurin Hasi mit mir in einer Runde… also alles vertreten, was die unterschiedlichsten Geschmäcker des Metal angeht! Und dann kommt: NEUROTHING! Was passiert wohl? Fragezeichen auf den Köpfen waren zu sehen, Erstaunen, Schockmomente… aber vor allem wachsame Ohren, denn die braucht man bei dieser Band aus Polen.

Nun kann ich schlecht von Old-School-Rockern wie Harry erwarten, dass er eine Band wie NEUROTHING anhören will, geschweige denn zumuten, dass er solch eine Richtung überhaupt kennt.

Achja… die Richtung! Ich fange mal mit dem Wort schräg an! Man nehme hierzu einen astreinen Brüller und paare das Ganze mit deftigen Solis. Da dies NEUROTHINg aber nicht reicht, muss noch eine Prise knallharte Abwechslung rein und nebenher schüttet man noch ein wenig mörderische Pantera-Einflüsse hinzu. Wenn dieser sehr kurze Rohling, der als Eigenproduktion megafett daherkommt und tempomässig im Mittelfeld schwebt, dann als Fertiggericht serviert wird… na dann aber ab die Post!

Unglaublich, dass die Jungs erst knapp 2 Jahre diese Mucke machen…
Was diese Band hier abliefert, kann sich sowas von sehen lassen, das eine vergleichbare Band wie z.B. MESHUGGAH sich langsam fragen muss, warum sie nicht wieder an Ihre Ursprünge denken…!!! NEUROTHING’s EP kann und muss ein Startschuss für mehr sein und wer das nicht glauben will, hört einfach mal hier rein: Macheta.”

autor: Horrace, ocena: 5/6
źródło: Heavy-Metal-Heaven, data: 20 luty 2006

10 lut 2006 | Sloma  

Na początek słówko o opakowaniu. W estetycznej tekturce, oprócz samej płyty znajdziemy zdjęcie zespołu oraz profesjonalnie wydrukowaną książeczkę z tekstami utworów. Rzadko zdarza się, aby zespół tak pieczołowicie zadbał o wydanie swojego krążka, zwłaszcza, gdy nie mówimy o pełnym albumie, a jedynie o nie mającym wsparcia dużej wytwórni, czteroutworowym materiale promocyjnym. Świadczy to o profesjonalnym podejściu muzyków do tego, co robią.

Na szczęście profesjonalizm Neurothing nie kończy się na opakowaniu. Dowodem tego są cztery utwory, które składają się na płytę. Muzyka poznańskiej grupy to starannie wyważona mieszanka, w której można znaleźć zarówno elementy death- i thrashmetalowe, a także hardcore’owe. Precyzyjnie wypunktowane linie sekcji rytmicznej, zimne gitarowe riffy, synkopowany rytm i częste zmiany tempa, a do tego „growlujący” wrzask każą doszukiwać się inspiracji muzyków wśród takich zespołów jak klasyczne już Death czy Meshuggah, a także wśród młodszych wykonawców spod znaku wczesnego Mudvayne. Mieszanie różnych patentów na granie i silnie uwypuklone kontrasty dominują muzykę Neurothing. Tak jest choćby w utworze „Never Core”, gdzie lawiny dźwięków przerywane są na ułamek sekundy ciszą. W „Vanishing Celestial Bodies” deathowe galopady sąsiadują obok heavymetalowych zagrywek (gościnnie na gitarze, znany z Armii i Acid Drinkers, Dariusz „Popcorn” Popowicz) i fragmentów z czystym, melodyjnym wokalem, trochę w stylu Coreya Taylora. Nie doszukałem się żadnych informacji o gościnnym udziale innych wokalistów, więc wnioskuję, że należy on do Bartka Zawadzkiego. Bardziej motorycznie robi się w utworze „Macheta”, a to za sprawą porwanych, powtarzanych jednostajnie riffów.

Warto dodać, że krążek zarejestrowany pod okiem Jacka Chraplaka i Macieja Głuchowskiego, brzmi czysto i selektywnie. Cztery utwory zamieszczone na płycie pokazują, że w głowach poznańskiego kwintetu kłębi się parę ciekawych pomysłów. Co się z nich wykluje, okaże się kiedy doczekamy się pełnowymiarowego materiału.

autor: RJF, ocena: 7/10
źródło: RockMetal, data: 10 lutego 2006

7 sty 2006 | Sloma  

„Du magst es vertrackt? Du liebst schräge Rhythmen? Du stehst auf knallharte Gitarren und präzises Drumming? Meshuggah sind dir aber inzwischen zu abgehoben und kaum noch nachvollziehbar?

Dann kann dir geholfen werden und du solltest deinen Browser schon mal Richtung Polen ausrichten. Denn daher kommt diese junge, noch vertragsfreie Band, die erst Ende 2004 gegründet wurde. Für ihr junges Alter klingen Neurothing aber schon verdammt tight, was wohl auch zum großen Teil am brutalen und astreinen Sound ihrer Promo EP liegt, für den sich ein gewisser Jacek Chraplak verantwortlich zeigt, seines Zeichens Tontechniker und Produzent.

Für den tonnenschweren Groove und die vertrackten Songs auf Vanishing Celestial Bodies zeigen sich aber Chupasangre (voc.), Hazub (git.), Sloma (git.), Bocian (b.) und Buli (dr.) verantwortlich, die in bester Meshuggah-Manier durch die Botanik holzen, vertrackt, kompliziert, Rhythmus-orientiert, aggressives Geshoute und jede Menge irrwitziger Soli wie es Meshuggah seit Destroy Erase Improve nicht mehr gemacht haben. Dazu packen die Polen noch eine riesige Portion Pantera-Groove, der direkt in die Nackenmuskulatur fährt. Ein wenig Emotionaleres ala Korn und fertig ist der Neurothing-Sound. Die Songs bewegen sich zwar meist in gemäßigterem Tempo, aber dass es auch mal schnell und direkt geht, zeigt man beim Titeltrack, wo es fettes Geknüppel und ein irres Solo von Dariusz „Popcorn” Popowicz zu bestaunen gibt. Verdammt guter Song, ebenso wie die drei anderen auch. Zum Song „Macheta” gibt es übrigens auch ein Video, das man sich auf der Homepage der Jungs ziehen kann. Und genau dahin solltet ihr euch JETZT begeben und zumindest dem dort wartenden mp3 den verdienten Durchlauf am PC gönnen. Ihr werdet nicht enttäuscht werden!”

autor: Lord Obirah
źródło: Heavyhardes, data: 7 stycznia 2006

5 sty 2006 | Sloma  

„Vanishing Celestial Bodies is the debut four-song EP from Neurothing, a five-man band that hails from Poznan, Poland. The group describes their music as „Alt-Metal”, and the four tunes on their debut are: „Never Core,” „Macheta,” „Anomaly,” and the title track.

Although one would assume that the debut release from a Polish band would feature lyrics in their native tongue, that’s not the case here; all the singing on Vanishing Celestial Bodies is done in English by Bartek Zawadzki, who also penned the lyrics. The lyrical themes deal with violence, hatred, poverty, death, and injustice, among other things. Good luck comprehending them while listening though, as Zawadzki is indecipherable most of the time, his singing mainly consisting of hoarse, tuneless shouting. Even so, his voice does add a lot of aggression and bile to Vanishing Celestial Bodies.

True to form, aggression seems to be what Neurothing is about; this is not cheery „Flower Metal” that you put on to get in a good mood. Neurothing plays harsh, violent „mad at the world” music that fills you with anger (or angst, depending on your age) and makes you want to hit something and defy authority. Listen to this in a mosh pit for best results, and if you elbow someone in the face, don’t apologize.

Usually music like this is chaotic, jumbled noise played by hacks mad at their parents, but Neurothing has some skill. Guitarists Ryszard Hazubski and Jaroslaw Slomka crank out some good chugging riffs, and drummer Robert Roszczynski is very solid, forming a good rhythm section with bassist Wieslaw Wilga. All the songs have structure and they flow fairly well, although it’s hard to tell where one song ends and the next one begins. A couple of tracks use sampled voices and instrumental passages in places, helping them stand out a bit. If Neurothing did more of this on future releases, and Zawadzki varied his vocal delivery instead of singing every single word in the same overly-forceful tone, they’d have a good shot at separating themselves from the pack.

Vanishing Celestial Bodies is an independent release, and usually the production on independent releases isn’t the best. That’s not the case here — the production on this EP is very good, and has a lot of power and clarity. This is a good calling card for the band as they try and wedge their foot in the music industry’s door.

Will you like Neurothing? That depends. If you’re into „classy” Metal with tuneful vocals, catchy melodies, and soaring guitars, you will not like Vanishing Celestial Bodies … at all. Run away screaming. However, if you like your Metal raw, you might want to keep your ears on Neurothing.”

autor: Gary McLean
źródło: Metal Express Radio, data: 5 stycznia 2006